Παπάγια: Κύριες μέθοδοι και ποσότητες άρδευσης
παπάγια, καλλιέργεια, ιδιότητες, χαρακτηριστικά, λίπανση
Η παπάγια είναι ένα φυτό ικανό να ξεπερνά τα 20 μέτρα. Έχει ένα μονό στέλεχος και φαρδιά και αρκετά μακριά φύλλα, σχηματισμένα από ένα μακρύ μίσχο. Ο καρπός είναι ένα μούρο οβάλ σχήματος μήκους περίπου 12 cm, πράσινο / κιτρινωπό χρώμα και ωριμάζει σε πορτοκαλί χρώμα.
Ο πολτός είναι γλυκός και ζουμερός, πορτοκαλί / κόκκινο χρώμα και περιβάλλεται από ένα σκληρότερο φλοιό, ενώ σε μια κοιλότητα μέσα υπάρχει ένα πλήθος μικρών μαύρων σπόρων. Όντας ένα τροπικό φυτό, προτιμά πολύ ζεστά κλίματα και ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη χορήγηση της ποσότητας νερού, η οποία σε μεγαλύτερες δόσεις από το αναμενόμενο προκαλεί σάπισμα.
Ειδικά κατά τη στιγμή της σποράς, πρέπει να προσπαθήσετε να διατηρήσετε ένα έδαφος υγρό αλλά όχι εμποτισμένο με νερό, κάτι που θα μπορούσε να βλάψει το δενδρύλλιο. Εάν το έδαφος είναι από άργιλο και αποστραγγίζεται άσχημα, η άρδευση πρέπει να πραγματοποιείται κάθε 3/4 ημέρες. Αν, από την άλλη πλευρά, είναι βραχώδης ή αμμώδης, μπορεί να ποτίζεται κάθε 1/2 ημέρες κατά τους ζεστούς μήνες. Κατά τη χειμερινή περίοδο επιβραδύνεται σε 3/5 ημέρες. Για την παπάγια, η άρδευση είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση καλής συγκομιδής.
Κύριες μέθοδοι και συμβουλές για την καλλιέργεια παπάγιας
Η παπάγια μπορεί να θεωρηθεί υγιής όταν ζει σε περιβάλλον με θερμοκρασίες περίπου 25 ° C, ενώ εάν πέσει κάτω από τους 20 ° C, η ανάπτυξη των λουλουδιών επιβραδύνεται. Σε περιβάλλοντα πάνω από 30 ° C έχουμε στειρότητα στα λουλούδια. Το φυτό προτιμά ηλιόλουστα μέρη και ο δυνατός άνεμος μπορεί να είναι επικίνδυνος. Η αγκύρωση στο έδαφος είναι στην πραγματικότητα αδύναμη, λόγω του λεπτού στελέχους και τα φρούτα συλλέγονται στην κορυφή σχηματίζοντας συγκέντρωση βάρους που καθιστά το φυτό ασταθές. Ο πολλαπλασιασμός της παπάγιας γίνεται από σπόρους.
Μέθοδοι δοσολογίας και χορήγησης λιπασμάτων για παπάγια
Όσον αφορά την λίπανση, γίνεται στην αρχή με κοπριά ή οργανικά λιπάσματα. Πάνω απ ‘όλα, ξεχωρίζει η χρήση αζώτου, η οποία πρέπει να δίνει ενέργεια στο φυτό, αλλά και ο φωσφόρος και το κάλιο. Χρησιμοποιούνται διαφορετικές δόσεις για αυτά τα τρία στοιχεία: 130 g αζώτου, 80 g φωσφόρου και 140 g καλίου. Από πολλές απόψεις, είναι ένα ευαίσθητο φυτό που μπορεί επίσης να υποστεί βλάβη λόγω των προληπτικών μέτρων που λαμβάνονται για την καταπολέμηση των ασθενειών: η υπερβολική λίπανση μπορεί να τις βλάψει.
Γονιμοποίηση της παπάγιας
Πρέπει να πραγματοποιείται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο στα γεωγραφικά πλάτη μας και συνιστάται να λειτουργεί την άνοιξη. Η χορήγηση του λιπάσματος συνιστάται μετά το πρώτο έτος της ηλικίας του φυτού, καθώς είναι ένα αρκετά ευαίσθητο είδος. Στην περίπτωση γονιμοποίησης σε γλάστρες, τα δενδρύλλια μπορούν να τοποθετηθούν σε εξωτερικούς χώρους. Το σημαντικό είναι να τα προστατεύσετε από υπερβολές του ήλιου και του ανέμου. Όταν η θερμοκρασία της νύχτας πέσει, είναι προτιμότερο να προστατέψετε τα φυτά, ίσως σε εσωτερικούς χώρους.
Παράσιτα και ασθένειες
Η παπάγια δεν έχει συγκεκριμένες ασθένειες, αλλά τείνει συχνά να είναι θύμα παρασίτων. Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε τη σήψη της ρίζας που βλάπτει σοβαρά τις ευαίσθητες ρίζες του δέντρου και προκαλείται από κρύο, υγρασία ή στασιμότητα του νερού. Μεταξύ των ζωικών παρασίτων έχουμε ακάρεα και αφίδες. Ένας άλλος στόχος ασθενειών και παρασίτων είναι τα φύλλα. Τα νηματώδη ρίζας είναι μικροσκοπικά σκουλήκια που παράγουν διογκώσεις στις ρίζες που εμποδίζουν το φυτό να απορροφήσει θρεπτικά συστατικά και νερό, προκαλώντας στο φυτό κίτρινα φύλλα, μαραίνονται και στη συνέχεια πεθαίνουν. Το Phytophthora είναι μια εξαιρετικά καταστροφική μυκητιακή ασθένεια που προκαλείται από τη στασιμότητα του νερού στο στέλεχος και τα φύλλα.
